Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Κατά λάθος στον Πόρο…




Σαββάτο πρωί παίρνω ένα καφέ και με τον εξοπλισμό φορτωμένο ξεκινάω για μία ψαρευτική εκδρομή μόνος μου με βάρκα την ελπίδα…

Κάπου κοντά στην Επίδαυρο και ακλουθώντας κάτι κακοτράχαλους δρόμους βρέθηκα σε μία παραλία που από καιρό ζαχάρωνα από ψηλά που την έβλεπα καθώς περνούσα για άλλους ψαρότοπους… φτάνοντας εκεί και ενώ είχα στήσει τον εξοπλισμό για casting  ήρθε και με βρήκε ένας συνταξιούχος που έμενε στο μοναδικό σπίτι που ήταν λίγο ποιο πάνω.
Με την κουβέντα περί ανορθόδοξων τρόπων ψαρέματος στην περιοχή  (δυναμίτες)  και την ανυπαρξία τσιμπιών  κατάλαβα πως αυτό το όμορφο περιβάλλον είχε βιαστεί από ανεγκέφαλους εγκληματίες που για ένα καλό μεροκάματο κατάστρεψαν τα πάντα γύρο τους…
Έτσι χαιρέτησα τον συμπαθητικό και ευγενικό κύριο και αποφάσισα να πάω προς Μέθανα μεριά κάνοντας casting σε μια από τις γύρο παραλίες και το βράδυ να πήγαινα για spinning στο λιμάνι μπας και είχαν φύγει οι σπάθες και μου δίνονταν η ευκαιρία να ψαρέψω κανένα περαστικό αρπαχτικό… που κατά καιρούς περνάνε από εκεί. 



Στο δρόμο για τα Μέθανα μια κλήση που δέχτηκα στο κινητό με έκανε να ξεχάσω να στρίψω στη διασταύρωση για Μέθανα και έφτασα στον Γαλατά… Βλέποντας τα Ferry boat  για Πόρο, σκέφτηκα πως έχω χρόνια να τον επισκεφτώ και πως δεν τον έχω ψαρέψει ποτέ… αν και φημίζετε για τις τσιπούρες του… ενώ δεν είχα μαζί μου μονοδόλια αποφάσισα τελικά να περάσω απέναντι έστω με φαραώ…
Πέρασα λοιπόν απέναντι και ξεκίνησα την ποιο ωραία φάση του ψαρέματος…  την εξερεύνηση του νησιού για ψαρότοπους… 



Η αλήθεια είναι ότι μετά από μία ώρα περιήγησης δεν ήξερα που να κάτσω… τα μέρη για ψάρεμα πολλά και η ομορφιά τους μοναδική… κατά τις 4 το απόγευμα επέλεξα ένα ήσυχο κόλπο για casting. Την ώρα που έστηνα βγήκαν κάτι ψαροντουφεκάδες με 3 κομμάτια καλούς σαργούς ένα συκιό και κάμποσα λαυράκια μικρά προφανώς κλουβίσια… Οι πληροφορίες για την παραλία που μου έδωσαν δεν ήταν ενθαρρυντικές μιας και η παραλία για αρκετά μέτρα ήταν πολύ ρηχή… και τα ψάρια ήταν πολύ μέσα, τόσο μέσα που σε καμία περίπτωση δεν έφτανα οι βολές μου… παρόλα αυτά έκατσα εκεί ως τις 7 με όπου εκτός από δύο πολύ μικρά σαργουδάκια και ένα γύλο τα οποία επέστρεψαν στη θάλασσα δεν βγήκε τίποτα άλλο…



Επόμενο σημείο είχα επιλέξει το λιμάνι του Πόρου…  όπου και θα ψάρευα εκεί όλη τη νύχτα. Έτσι και έκανα, δύο καλάμια με μονάγκιστρι αρματωσιά και φαραώ ήταν ο εξοπλισμός μου… εκτός από 2 μικρά λυθρίνια τα οποία και αυτά απελευθερώθηκαν δεν είχα κάτι άλλο ενδιαφέρον εκτός από ένα δυνατό κάρφωμα του ηδοποιήτη στον οδηγό του καλαμιού… το οποίο όμως τελικά το ψάρι ότι και αν ήταν αυτό δεν το είδα ποτέ.
Καθώς περνούσε η ώρα και δεν είχα τσιμπιές αποφάσισα να περάσω την ώρα μου ψαρεύοντας χταπόδια… με τη δεύτερη ριξιά ένα χταπόδι 3 κιλά ερχότανε προς τα μένα κάνοντας θόρυβο ξεφυσώντας νερά… δύο μέτρα πριν τη προβλήτα ξεπιάνετε και χάνετε μέσα στα μαύρα νερά του λιμανιού, βγάζω γρήγορα τη χταποδιέρα και την ρίχνω εκεί κοντά που με είχε αφήσει το χταπόδι… πριν προλάβει να πατώσει η χταποδιέρα το χταπόδι ήταν και πάλι επάνω της… αυτή τη φορά όλα ήταν ποιο εύκολα και σε ελάχιστο χρόνο   το μεγάλο χταπόδι ήταν στα χέρια μου.
Έχοντας το χταπόδι στα χέρια μου εκτός από το μεζέ που είχα εξασφαλίσει είχα και ένα ακόμα δόλωμα πολλά υποσχόμενο, βγάζω το λωλό και φτιάχνοντας ένα πολυάγκιστρο το έριξα στη μάχη με ένα τρίτο καλάμι… ελπίζοντας σε μια δυνατή συγκίνηση. 




Τελικά ως τις 5 το πρωί η συγκίνηση δεν ήρθε  ούτε από το φαραώ ούτε από το λωλό… έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου σε κάτι βράχια ποιο πέρα από το λιμάνι με έντονα ρεύματα και αρκετό βάθος… ο λωλός ήταν άθικτος και από τον δίμετρο φαραώ είχαν απομείνει κανά δύο τρεις δολωσιές…  έτσι είπα να συνεχίσω το ψάρεμα με δύο καλάμια casting και να εξερευνήσω το βυθό με το καλάμι του shore jigging μπας και έκρυβε καμιά έκπληξη…
Καθώς έκανα shore, το καλάμι με το λωλό έγειρε προς τη θάλασσα  και πάλευε μόνο του… στα δευτερόλεπτα που πέρασαν ως που να το πάρω στα χέρια μου… η φαντασία μου οργίαζε, ως που τελικά μετά από λίγο βλέποντας να φέρνω έξω μια σμέρνα κάθε ελπίδα για κάτι αξιόλογο είχε χαθεί. 



Κάθισα ήπια τον καφέ μου με την υπέροχη θέα της ανατολής… τακτοποίησα των εξοπλισμό μου και πείρα το δρόμο της επιστροφής.
Αν και δεν βγήκαν ψάρια, ήταν μία ακόμα δυνατή και συναρπαστική εμπειρία   που μόνο μέσα από το ψάρεμα και την άμεση επαφή με τη θάλασσα μπορείς να έχεις…

Ο Πόρος είναι σχετικά ένας κοντινός προορισμός που μπορείτε να τον επισκεφτείτε και αυθημερόν… έχοντας να σας προσφέρει πολλές ομορφιές με πολύ πράσινο και γαλάζιο!!!!