ΚΑΡΥΣΤΟΣ ΣΑΡΓΟΜΟΥΡΜΟΥΡΕΣ...

Ένας από τους προορισμούς που είχε συζητηθεί πολλές φορές αλλά ως τώρα από την παρέα και δεν είχαμε καταφέρει να τον επισκεφτούμε αυτή τη περίοδο ήταν η Κάρυστος. Στη μεγαλύτερη πόλη της νότιας Εύβοιας την Κάρυστο  υπάρχουν πολλές πανέμορφες  παραλίες που η ιδιομορφία του βυθού και το κλίμα τις έχουν κάνει από τους ποιο αποδοτικούς ψαρότοπους. Απέχει από την Χαλκίδα 120 χιλιόμετρα ενώ από την Αθήνα θα είστε εκεί σε περίπου 2 με 2.5 ώρες. Όση ώρα δηλαδή χρειαστείτε για το λιμάνι της Ραφήνας, μία ώρα για το καράβι που πάει στο Μαρμάρι και από εκεί άλλο ένα τέταρτο περίπου.

Με όλα αυτά στο μυαλό μας ξεκινήσαμε για ένα ολονύχτιο ψάρεμα σε μία από τις παραλίες που στο παρελθόν έχει χαρίσει πολλές συγκινίσεις με τους σαργούς της και τις μεγάλες μουρμούρες.

Φτάσαμε στη παραλία ενώ είδη είχε κρυφτεί για τα καλά ο ήλιος, σκορπιστήκαμε στην παραλία που το μήκος της ήταν τόσο μεγάλο που από πρώτη βάση από την τελευταία απείχε αρκετά μέτρα και με διαφορετικά στοιχεία σε κάθε πλευρά. Στην αριστερή μεριά της παραλίας είχε βράχια ενώ στη δεξιά ένα μικρό ποταμάκι που αυτό δεν άφηνε κανέναν παραπονούμενο για τις προσδοκίες της ψαρεύτρας του. Σε όλη τη διάρκεια της νύχτας επικρατούσε άπνοια και το φεγγάρι έπαιζε το ρόλο ενός τεράστιου φυσικού προβολέα από πάνω μας που τους φακούς κεφαλής τους ανάβαμε μόνο όταν ήταν να δέσουμε κάποιο παράμαλλο. Οι συνθήκες επιβάλανε τη χρήση διακριτικών εργαλείων αφού η άπνοια σε συνδυασμό με το γεμάτο φεγγάρι και την ανυπαρξία από σύννεφα δεν θα μπορούσαν να καμουφλάρουν τις παγίδες που είχαμε στήσει.

Τα δολώματα που είχαμε επιλέξει ήταν Ακροβάτης, Αμερικάνο και Μαύρο Θηκαρίσιο για τις Μουρμούρες και Φαραώ για τους σαργούς, εγώ είχα μαζί μου και λίγα μονοδόλια που ήθελα να τα δοκιμάσω στη συγκεκριμένη παραλία…

Κατά τις 10:00 η παρέα που ήταν στα δεξιά της παραλίας άρχισε να βγάζει τα πρώτα ψάρια, μικρές μουρμούρες και κακαρέλοι σε τακτά διαστήματα επισκέπτονταν τα αγκίστρια τους ενώ σε εμάς που είμαστε στην αριστερή πλευρά σε όλη τη διάρκεια της νύχτας επικρατούσε σιγή ιχθύος.

Το χάραμα κατά τις 5:00 το πρωί τα δεδομένα άλλαξαν, η αρχή έγινε με έναν αξιόλογο σαργό που παρόλο τη διαύγεια της θάλασσας δεν μπόρεσε να διακρίνει την καλοστημένη παγίδα που του είχα στήσει με μία αρματωσιά που θύμιζε αυτές που κάνουμε για τις πονηρές τσιπούρες. Συρόμενη αρματωσιά με μόνο τα απολύτως απαραίτητα λεπτά εξαρτήματα με μακρύ λεπτό παράμαλλο και λεπτό αγκίστρι Ν 2 στο οποίο είχα περάσει με τη χρήση βελόνας ένα μεγάλο και ζωηρό κομμάτι φαραώ.    

Στη συνέχεια ακολούθησε άλλος ένας μικρότερος σαργός και μία μουρμούρα που περιφρόνησε τα λεπτά σκουλήκια που ήταν σερβιρισμένα γύρο της και επέλεξε προς έκπληξή μας να γευματίσει με δύο καλοδωλομένα μονοδόλια.

Ενώ ο ήλιος είχε βγει για τα καλά πλέον και ετοιμαζόμασταν να μαζεύουμε τον εξοπλισμό μας το καλάμι του Θοδωρή που συνέχιζε να ψαρεύει άρχισε να πάλετε έντονα ανεβάζοντας την αδρεναλίνη μετά από αρκετή ώρα χαλάρωσης. Με στραμμένα τα μάτια μας στο Θοδωρή που μετά από ένα δυνατό κάρφωμα άρχισε να φέρνει το ψάρι προς τα έξω, είχαμε τη χαρά να αντικρίσουμε επιτέλους μία από αυτές τις μεγάλες μουρμούρες που φημίζετε ότι κρατά ο τόπος.

Έτσι τελείωσε και αυτή η ψαρευτική μας εξόρμηση που αν και οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές για το συγκεκριμένο ψαρότοπο βγήκαν κάποια ψάρια και το βασικότερο περάσαμε όλοι πολύ όμορφα μιας και το ζητούμενο δεν είναι μόνο τα ψάρια αλλά και η καλή παρέα που μας κάνει αφενός να γεμίζουμε τις μπαταρίες για την βδομάδα που ακολουθεί και αφ ετέρου αφήνει σε όλους μας ευχάριστες αναμνήσεις.