Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Στο Ναύπλιο για Μυλικοπια...


Το άρθρο αυτό γράφτηκε και δημοσιεύτηκε τον  Ιανουάριο του 2011 στο περιοδικό <<ΨΑΡΕΥΩ>>   





Η επιστροφή… 

Όπως είχα γράψει στο προηγούμενο άρθρο μου τον Οκτώβριο είχα επισκεφτεί με φίλους το όμορφο Ναύπλιο και μέσα σε όλα είχα προλάβει να κάνω και ένα σύντομο ψάρεμα στο λιμάνι του. Στο ψάρεμα μου αυτό είχα έρθει σε επαφή με δύο μυλοκόπι που μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον μου και είχα βάλει ως προτεραιότητα να ξανά επισκεφτώ σύντομα το Ναύπλιο για ένα ποιο σοβαρό ψάρεμα.



Το πρώτο Σαββάτο λοιπόν που δεν είχα καμιά επαγγελματική υποχρέωση χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνοντας μαζί μου δύο  μεγάλα φαραώ και τον εξοπλισμό μου ξεκινάω για το Ναύπλιο. 


Στόχος μου ήταν μόνο τα μυλοκόπια και όλες μου οι αρματωσιές ήταν ειδικά σχεδιασμένες για αυτά. Η κατασκευή τους απλή αλλά αποτελεσματική… Σίσι περασμένο στη μάνα μαλακή xάντρα πριν το στριφτάρι και παράμαλλο 0,25 καλής ποιότητας κα αγκίστρια  νούμερο 2 λεπτά κυκλικά την ανύψωση του παράμαλλου την έκαναν τα μεγάλου μεγέθους κόκκινα float.



Στο λιμάνι ήμουν λίγο πριν τη δύση του ήλιου που προσπαθώ πάντα να είμαι αυτή την ώρα στον ψαρότοπο αν είναι δυνατό, αφού συνήθως οι ώρες που ακολουθούν είναι και οι ποιο αποδοτικές.
Ο καιρός ήταν πολύ καλός με μόνο πρόβλημα τα πολλά κουνούπια που πραγματικά μου έκαναν τη ζωή δύσκολη αφού τσιμπούσαν ακόμα και πάνω από το πουκάμισο, ευτυχώς μετά από κάποια ώρα σταμάτησαν να γευματίζουν με το αίμα μου και εξαφανίστηκαν… ήταν όμως η ώρα που είχαν αρχίσει να τρώνε τα ψάρια και τα καλάμια μου παίρνανε το ένα χτύπημα μετά το άλλο.



Σε δύο ώρες είχα βγάλει με τη γνωστή πια συνταγή τρία μυλοκόπια μισό κιλά ως που την ώρα που είχε φτάσει στο λιμάνι η παρέα μου που ήθελε να δοκιμάσει το τόπο με την τεχνική του εγγλέζικου, ένα δυνατό και επίμονο τράβηγμα σε ένα από τα καλάμια μου διέκοψε τους χαιρετισμούς και την κουβέντα…



Καρφώνοντας με δύναμη το καλάμι αμέσως κατάλαβα πως αυτή τη φορά ήταν κάτι μεγαλύτερο από τα προηγούμενα που είχαν βγει, η μάχη είχε αρχίσει και ο αντίπαλος δεν είχε σκοπό να παραδοθεί αμαχητί. Παίρνοντας φρένα και λυγίζοντας το καλάμι σιγά… σιγά το ψάρι ήταν πλέον στο οπτικό μου πεδίο, η χρήση απόχης κρίθηκε απαραίτητη και με τη βοήθεια ενός φίλου που ψάρευε δίπλα το Μυλοκόπι του κιλού ήταν πλέον στα πόδια μας.
Στη συνέχεια ακολούθησε ένα ακόμα Μυλοκόπι 600γρ. και από τις 12:00 τη νύχτα ως το πρωί που έφυγα δεν πήρα άλλο ψάρι. 



Έχοντας στο ψυγείο μου πέντε από αυτά τα πολύ όμορφα ψάρια και το ένα από αυτά του κιλού ήπια τον πρωινό μου καφέ με τους υπόλοιπους που ψάρευαν εγγλέζικο  ενώ εγώ δεν είχα καμία τσιμπιά οι εγγλεζάδες βγάζανε τσιπούρες και λίτσες(300γρ-500γρ.)



Ελπίζω να σας έδωσα κάτι από τις εμπειρίες μου αυτών των Σαββατοκύριακων γιατί όπως σας είπα και ποιο πάνω δεν έχω κλείσει δύο χρόνια που ασχολούμαι με το ψάρεμα και σαφώς πολύ από εσάς έχετε πολύ περισσότερες γνώσεις από μένα, σκοπός μου είναι να μοιραστώ αυτές τις εμπειρίες μου μαζί σας  γιατί το ψάρεμα μαθαίνετε μόνο ψαρεύοντας.



Να περνάτε όλοι καλά και ο νέος χρόνος να σας χαρίσει υγεία αγάπη και δημιουργικότητα, όσο για τα προβλήματα που όλη λίγο πολύ αντιμετωπίζουμε αυτό τον καιρό, το ψάρεμα είναι αυτό που θα μας χαλαρώσει και θα μας φέρει πιο κοντά σε φίλους κάνοντας τη ζωή μας ποιο ανθρώπινη και σίγουρα έτσι ο καθένας μας θα είναι ποιο δυνατός να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του καιρού μας.