Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Αλιευτικές περιπέτειες μιας γυναίκας.



Της Αθηνάς Δανδουλάκη

Καλημέρα θαλασσοφιλαράκια μου!!! ο καφές ζεστός στο τραπέζι, ο καιρός τον κακό του τον καιρό που λένε κι εγώ με στραμμένο το βλέμμα στον συννεφιασμένο ουρανό περιμένω μια λιακάδα για να τρέξω στην αγαπημένη μου θάλασσα. 

Την λατρεύω τη θάλασσα !! την λατρεύω την σέβομαι και την φοβάμαι συνάμα. Παιδικό απωθημένο αυτός ο φόβος !!! παιδί του δημοτικού ήμουν και με τον πατέρα μου κάθε Σ/Κ με τη βάρκα για ψάρεμα ανελλιπώς.. Μια μέρα θυμάμαι πάτησα μια γαρίδα καθαρισμένη που είχαμε για δόλωμα, γλίστρησα και έφυγα για τα βαθιά!!! πάλευα να βγω άλλα σε λάθος κατεύθυνση δηλαδή προς τα κάτω!! ευτυχώς βούτηξε ο μπαμπάς και με έβγαλε αλλά από τότε μου' μεινε ο φόβος . Όμως δεν μου έφυγε η αγάπη για την θάλασσα και το ψάρεμα.

 Έχω ζήσει ανεπανάληπτες στιγμές με φιλαράκια στο ψάρεμα να σκεφτείτε ότι πολλές φορές μετά τη δουλειά ξημερώματα (είμαι τραγουδίστρια και πήγαινα για ψάρεμα με φιλαράκια μουσικούς) και φεύγαμε αμέσως από το μαγαζί και πηγαίναμε αλλάζαμε ρούχα, φτιάχναμε καφέδες και τοστάκια και δρόμο για τη θάλασσα. 

Σήμερα θυμήθηκα κάποιες από αυτές τις στιγμές και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας. Λουτράκι στη λίμνη ξημερώματα. Εγώ νυστάζω μετά από ολονύχτιο ψάρεμα και δε λέω να αφήσω το καρούλι να ξεκουραστεί. Έτσι όπως κάθομαι και απολαμβάνω την ηρεμία του πρωινού βλέπω κάτι να περνά δίπλα από το τσιμεντένιο πεζουλάκι που κάθομαι. Μια σουπιάααα!!! παίρνω την απόχη και ούπς έξω η σουπιά !!!. Δεν μου έφτανε που την έβγαλα αλλά ήθελα να τη δω και από κοντά λες και δεν είχα ξαναδεί σουπιά στη ζωή μου!!! την έφερα κοντά στο πρόσωπο μου και κοίταζα το στόμα, τα μάτια τα πλοκάμια παχουλή μου φάνηκε  όταν ξαφνικά της φεύγει όλο το πάχος κάτι σαν λιποαναρρόφηση που λέμε και μου ρίχνει ένα φτύσιμο με μελάνι στο πρόσωπο που ήταν όλο δικό μου!!!! τι να σας πω παιδευόμασταν ώρες μέχρι να βγάλουμε το μελάνι από τα μαλλιά, τα μάτια το πρόσωπο!! και δεν έφτανε αυτό περνάει και ένας γεράκος από εκεί και τον βλέπω να απομακρύνεται γελώντας. Εγώ του χαμογελώ (μη δείξω και ότι τσατίστηκα) και του λέω ε συμβαίνουν αυτά.


Έχω ζήσει πολλά τέτοια ευτράπελα στις αλιευτικές εξορμήσεις μου σαν την περίπτωση με τον κάβουρα που πήγα να τον μαζέψω με το χέρι από το βράχο που καθόταν πρωί πρωί και με πιάνει από το δάχτυλο και να μη με αφήνει με τίποτα λέμε!! κεραυνοβόλος έρωτας με εμένα ο κάβουρας κι εγώ να τρέχω πάλι για βοήθεια στα φιλαράκια. Του κοψαν το χέρι (sorry τη δαγκάνα) ήθελα να πω για να με αφήσει αλλά και κομμένο δεν άνοιγε με τίποτα είδαμε και πάθαμε να ανοίξουμε τη δαγκάνα του και να ξεκολλήσει από μένα.

Μη νομίζετε όμως ότι δεν έχω πιάσει και ψάρια ααααα όλα κι όλα έχω κι εγώ τις ψαριές μου (σαργούς, τσιπούρες, μουρμούρες, μέχρι μουγκρί και σμέρνα) αλλά η πιο ωραία εμπειρία ήταν στην Κρήτη με το αδελφάκι μου. Έχουμε πάει σε ένα λιμανάκι (στους γαλήνους κοντά στο Ηράκλειο) 6 ώρα το πρωί και τέλεια μέρα!!! εγώ σε ένα βράχο κάνω το ψαρεματάκι μου κάτι σαν καθετή μου φαινόταν (είχε βάθος μπροστά μου) και βγάζω τα συνηθισμένα πετρόψαρα και πιο πολλά τα αγαπημένα μου γυλάκια ααα έχετε φάει σίγουρα γύλο τηγανιτό ε? δεν παίζεται . Ο αδελφός μου δεν κάνει τέτοιο ψάρεμα αυτός πάει για μεγάλα ψάρια (μαγιάτικα) δεν πιάνει πάντα αλλά έχει βγάλει κατά καιρούς καλά κομμάτια.


 Έχει βγάλει λοιπόν βόλτα πάλι τη ζαργάνα και καθώς περιμένει για τη μεγάλη έκπληξη, μου κάνει και πλάκα για τα ψάρια που πιάνω!!! ξέρετε τώρα του στύλ τι είναι αυτά εγώ αυτά τα πετάω μέσα και άλλα τέτοια και πάντα του λέω ναι αλλά αυτά θα φας πάλι σήμερα (συνήθως το κύτος που περιμένει δεν έρχεται) χχαχχα και τρώει τα δικά μου. Η ώρα έχει πάει 10 περίπου και μου λέει βρε Αθηνούλα κρατάς λίγο την πετονιά μου να φτιάξω ένα καφεδάκι? Παίρνω εγώ την πετονιά αλλά για να μη χάσω και το ψαρεματάκι (τσιμπούσαν τα ψαράκια μου εκείνη την ώρα) περνάω ανάμεσα στα δάχτυλα του ποδιού την μεγάλη πετονιά 80αρα νομίζω (πάλι καλά που δεν την τύλιξα και στο δάχτυλο όπως είχα σκεφτεί αρχικά) και συνεχίζω το ψάρεμα μου. Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό και νιώθω ένα απότομο τράβηγμα και την μεγάλη πετονιά να φεύγει με δύναμη ανάμεσα από τα δάχτυλα του ποδιού μου!!!! τρελάθηκααααα τρέξε Γιάννη του λέω έπιασα ψάριιιιιιιι!!!! ο Γιάννης τίποτα άσε μου λέει την πλάκα εγώ όλο το πρωί κάνω βόλτα τη ζαργάνα και δεν τσίμπησε και μόλις το πήρες έπιασες ψάρι? ασε να πιω λίγο καφέ.

 Εγώ συνεχίζω να του φωνάζω μέχρι που είδε το μεγάλο καρούλι που είχε αφήσει πίσω μου να κατρακυλάει με κατεύθυνση προς τη θάλασσα!!! τρέχει κοντά μου και αρχίζει η μάχη!! παιδιά 3 ώρες και ένα τέταρτο περίπου το πάλευε και τα χέρια του είχαν γδαρθεί από την πετονιά παρ' ολο που φορούσε γάντια μέχρι να το φέρει κοντά και σε μέρος που να είναι πιο ρηχά. Όταν είχε φτάσει μπροστά μας έπαθα πλάκα ήταν πραγματικά τεράστιο!!! 26 κιλά παρακαλώ το ζυγίσαμε μετά στο μαγαζί που παίρναμε τα δολώματα. Και πήρα και τα συγχαρητήρια επειδή το έπιασα εγώ χαχχχα αυτό θα πει τύχη. Έχω πολλά να πω αλλά καλύτερα να μη σας ζαλίσω άλλο. 

Υπέροχες εμπειρίες και αξέχαστες. Τώρα πια όμως δεν έχει τόσα πολλά ψάρια όπως παλιά. Ίσως να έφυγαν για άλλα μέρη. Σε αυτή τη χώρα όλα τα καλά φεύγουν. Μας έφυγε το φιλότιμο, (ευτυχώς όχι από όλους) μας έφυγαν τα ιδανικά, μας έφυγαν τα λεφτά (που υπήρχαν), μας έφυγαν τα ψάρια και πως να μείνουν άλλωστε με τέτοιες συνθήκες? Οι τράτες να σκουπίζουν το βυθό και να μην αφήνουν τίποτα, η θάλασσα γεμάτη σκουπίδια, έχω δει πολλά με τη μάσκα κάτω στο βυθό Οχιιιιι δεν έμαθα να βουτάω !!!! αλλά βάζω τη μάσκα και ξαπλώνω στην επιφάνεια (τα μαλλιά πάντα βγαίνουν στεγνά μετά από αυτό. Το απωθημένο που λέγαμε) και ο αναπνευστήρας έξω μη μου' ρθει καμιά σταγόνα στο λαιμό χαχαχαχα αλλά έχω δει παιδιά από παλιά λάστιχα αυτοκίνητων, παλιοσίδερα, σακούλες, μέχρι ποδήλατο έχω δει στο βυθό. Ας μην πω τη ρύπανση με λάδια κ.λ.π.. Θα συνεχίσω να λατρεύω τη θάλασσα όπως και όλοι εμείς που την αγαπάμε φαντάζομαι και θα πηγαίνω να την απολαμβάνω όποτε μπορώ.


Μόνο βρε παιδιά όταν πηγαίνετε εκεί πάρτε και καμιά σακουλίτσα μαζί σας για τα σκουπίδια που τυχόν θα κάνετε να τα μαζέψετε μετά. Εγώ έτσι κάνω και μαζεύω και άλλα που έχουν “ξεχάσει” κάποιοι εκεί. Καλές εξορμήσεις φιλαράκια μου να περνάτε καλά και μην ξεχνάτε το ψάρεμα είναι το καλύτερο αγχολυτικό. 

Αντε πια να' ρθει αυτή η Άνοιξη τα νεύρα μουυυυυυ!!!!.