Χθες μετά από ένα δυνατό μπουρίνι και με έντονους νοτιάδες αποφασίσαμε
να δοκιμάσουμε την τύχη μας με το Δήμο, σε ένα βαθύ κομμάτι του Κορινθιακού αναζητώντας
αρπάχτηκα που λόγο της αλλαγής του καιρού το βιολογικό τους ρολόι τα κάνει ποιο
επιθετικά καθώς θέλουν να αποθηκεύσουν λίπος για τον χειμώνα…
.JPG)
Με αυτά στο μυαλό μας ξεκινήσαμε με μεγάλα τεχνητά τις βολές
μας ώσπου ένας μεγάλος Λούτσος ακολούθησε το τεχνητό του Δήμου με άγριες
διαθέσεις…
Αυτό ήταν η αφορμή να εντείνουμε τις προσπάθειες μας παρά τις
δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν ελπίζοντας σε κάτι πραγματικά
καλό!!!
Οι προβλέψεις μας δεν πέσανε έξω… σε μία μακρινή βολή μου
μέσα στα κύματα με τεχνητό 19 cm που ψάρευε λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια δέχτηκα ένα
δυνατό χτύπημα που έκανε το καλάμι να πάρει σχεδόν όλη την παραβολή του και τα
φρένα να τσιρίξουν.
Το όνειρο κράτησε για λίγα λεπτά με το ψάρι να κάνει
κατακόρυφα κεφάλια και με την αδρεναλίνη μας στα ύψη να παλεύουμε το ψάρι… ως
που την ώρα που ο Δήμος πάει να φέρει τον γάντζο και ένα ξαφνικό τίναγμα του
καλαμιού προς τα πάνω σηματοδότησε πως το όνειρο τελικά ήταν εφιάλτης… αφού το παράμαλλο
0,28 με είχε προδώσει και το ψάρι θα φιγουράριζε στο βυθό με ένα σκουλαρίκι 19 cm…
Με το ίδιο τεχνητό είχα παλέψει και στο παρελθόν με ένα
μεγάλο ψάρι το οποίο το είχα χάσει και αυτό πριν να είναι εντός του οπτικού μου
πεδίου λόγω του ότι δεν είχε πιαστεί καλά… τότε το ψάρευα με τα φρένα προ
ρυθμισμένα στο ½ του ορίου θραύσης περίπου του παράμαλλου και ένα παλιός spinner που
ψάρευε δίπλα μου με είχε συμβουλέψει τότε να έχω ποιο σφιχτά τα φρένα για να καρφώνεται
το ψάρι από την πρώτη στιγμή… και στην συνέχεια να λασκάρω τα φρένα εκεί που
θέλω.
Την παραπάνω τακτική ακολούθησα και χθες για να καταλήξω
τελικά πως δεν είναι ο σωστότερος τρόπος ψαρέματος αυτός… (τουλάχιστον για το
προσωπικό μου στιλ και για το επίπεδο ψυχραιμίας που μπορεί να έχει κάποιος να
κάθεται να ρυθμίζει τα φρένα κατά την διάρκεια της μάχης με ένα μεγάλο ψάρι).
Τα προσωπικά μου συμπεράσματα για την ρύθμιση των φρένων
είναι τα έξεις,
Προ ρυθμίζουμε τα φρένα αρκετά ποιο κάτω από τα όρια θραύσης
(ανάλογα και με τον μηχανισμό που έχουμε και την ποιότητα του)…
Με το που δεχθούμε χτύπημα πιάνουμε την μπομπίνα μας με το
χέρι (ώστε να μην μπορεί να δώσει φρένα) καρφώνουμε για να σιγουρέψουμε το ψάρι
και στην συνέχεια το παλεύουμε όσο χρειάζεται για να το κουράσουμε και να το
φέρουμε στην απόχη μας…
Ένα ακόμα πολύ βασικό που πρέπει να προσέξουμε, είναι ο
συχνός έλεγχος του παράμαλλου και τον κόμπων μας να είναι σε άριστη κατάσταση
γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα χρειαστεί να παλέψουμε με ψάρια τρόπαια…
Το πάθημα μου ας γίνει μάθημα μας, αυτός ήταν άλλωστε και ο
λόγος της ανάρτησης αυτή…
Είμαστε σε μία από τις καλύτερες ψαρευτικές περιόδους, καλές
εξορμήσεις σε όλους!!!!!!!
Κωνσταντίνος Γαλάνης
